da Ursicin G. G. Derungs
«Vossas fossas», quei vegn repetiu quater ga en in pèr lingias. Tgei evochescha quei lungatg? La veta ei buca mo veta, ella ei attraversada dalla mort, da caussas mortas, da munconza de carezia, da resignaziun: quei ed auter ein las «fossas», ellas qualas corda il carstgaun, cu sia veta vegn buca vivida. Mo oravontut esser lontans da Diu, e perquei en in «exil». Il profet Ezechiel plaida ad in pievel ch’ei bandischaus egl exil, historicamein quel da Babilon suenter la destrucziun dil tempel e de Jerusalem anno 587 a. Cr. Il Salve Regina plaida da «banadischai affons ded Eva», e vesa la veta sezza sco «exil» («nobis post hoc exilium… muossa a nus Jesus suenter quei exil»).
Ezechiel ha ina visiun (cap. 37): in grond camp ei surtratgs cun ossa da morts. Mo il spért de Diu sufla sur quels, l’ossa semuenta e semetta ensemen e quei ch’ei miert vegn puspei viv. Quella visiun ei ina empermischun: «jeu vegn a metter miu spért en vus che vus daventeies puspei vivs, e portel vus en vossa tiara…» (v. 14).
En vesta da Pastgas, della «levada de Jesus ord fossa», empermetta il Spert da trer nus ord las fossas da nossa «veta morta» en sias munglusadads e da gidar nus a far adina puspei viver quei ch’ei miert.
Ez 37,12–14
Aschia plaida Dieus il Segner: Uarda, jeu mez vi arver vossas fossas e vi far vegnir vus siado da vossas fossas. Jeu vi menar vus ella tiara d’Israel.
E vus vegnis ad enconuscher che jeu sun il Segner, sche jeu arvel vossas fossas e fetsch vegnir vus siado da vossas fossas.
Jeu vi tschentar en vus miu spért, e vus vegnis a viver. Jeu vegn a schar campar vus sin vies terratsch. Lu vegnis vus ad enconuscher che jeu, il Segner, hai plidau e che jeu hai fatg aschia. Quei ei la sentenzia dil Segner.
