da Maria Cristina Derungs-Bartolomei
Probabel ei quel che tschontscha cheu il frar giuven, che veseva snegada la part – era sche la pli pintga – della ierta, che tuccava ad el tenor la Lescha de Moses. Tgei era sbagliau egl appel fatgs a Jesus? Jesus refusescha quei appel, perquei ch’el senta en quella damonda buca in desideri de giustia, mobein l’engurdientscha, il regl dil possess. Jesus admonescha ils auditurs dad esser sincers, renconuscher con ch’ins ei rentaus vid ils beins, e da sefar libers da quei buordi, da patertgar plitost all’atgna veta, che dependa dalla relaziun cun Diu e cun il concarstgaun e buca dallas rihezias materialas.
Quei illustrescha Jesus cun la semeglia digl um reh pil qual mo la damonda quenta, nua metter la rauba. Ina gada che quei ei segirau, dat ei per el buca in’autra dimensiun de sia existenza. En sias ponderaziuns vesa el mo sesez. El discuora mo cun «jeu» ed ha confidau siu cor mo a sia rauba. Negin auter exista per el. Buca ses familiars e parents, aunc meins ils basignus. E buca Dieus. Sia veta ha en verdad disdiu, el ha pers sia humanitad. La ranveria ei ina idolatria, di s. Paul (Col 3,5; Ef 5,5). La relaziun cul concarstgaun e cun Diu sfundra e stenscha ella ruosna stretga d’in egoissem tschiec. E nus? Tgei dumandein nus a Jesus? Nua mettein nus nossa fidonza?
Lc 12,13–21
13In ord la fuola ha detg ad el: Mussader, di a miu frar da parter la ierta cun mei. 14Jesus ha rispundiu ad el: Carstgaun, tgi ha tschentau mei per derschader ni parta-ierta sur da vus? 15Lu ha el detg ad els: Fagei adatg e sepertgirei da tutta engurdientscha, pertgei era sch’in ha abundonza, sche ei sia veta buca garantida entras il possess.
16Lu ha el detg ina semeglia ad els: Ils funs d’in um reh vevan purtau buna raccolta. 17Cheu ha quel ponderau e detg: Tgei duei jeu far? Jeu hai gie buca plaz avunda per metter sut tetg tut mes fretgs. 18Ed el ha detg: Aschia vi jeu far: Jeu vi far giu mes clavaus e baghegiar pli gronds, e leu vi jeu metter sut tetg tut mia raccolta e tut mia rauba. 19E lu vi jeu dir a memez: Ti has cheu rauba avunda per onns ed onns; ruaussa, maglia, beiba e fai fiasta!
20Mo cheu ha Dieus detg ad el: Ti ureidi, aunc questa notg pretend’ins tia veta da tei. E quei che ti has emplunau, a tgi vegn ei ad udir? 21Aschia va ei cun quel che rimna scazis per sesez enstagl d’esser rehs avon Diu.
