da sur Marcus Flury
Sco als apostels muossa Jesus era a nus co nus duein rugar. El fa quei ell’oraziun ch’el ha dau a nus. La versiun dil Babnos tenor Lucas ha mo tschun supplicas. Nus urein normalmein la versiun tenor Mattiu cun siat supplicas. L’oraziun dil Segner ei ina lecziun per far oraziun. Ella tschenta las prioritads per nossas supplicas. «Tiu num vegni sanctificaus. Tiu reginavel vegni.» Quei che nus rughein duei pia promover il reginavel da Diu. Quella supplica stat sco in tetel sur l’entira oraziun. Lu astgein nus era rugar per quei ch’ei necessari per viver ed oravontut era pil perdunament ch’ensiara era il perdunament vicendeivel denter nus carstgauns.
Cun la semeglia digl amitg che roga fa Jesus era curascha a nus da rugar ferventamein. Rugar san ins denton mo cun la schientscha dad esser dependents. Il cartent che roga propi ei humiliteivels e cheutras era verdeivels. Rugar ei el medem mument era in confess che jeu sun dependents da Diu e che jeu hai fidonza en siu agid.
Tgi che ura el Spert da Jesus, astga sentir ch’il stgir vegn sclarius e ch’il strusch supportabel daventa supportabels. El astga sentir la forza dil Spert sogn.
Lc 11,1–13
1In di che Jesus fuva zanua e fageva oraziun, ha in da ses giuvnals dumandau el, suenter ch’el veva finiu: Segner, muossa a nus d’urar, sco era Gion ha mussau a ses giuvnals. 2Ed el ha detg: Cura che vus ureis, schei:
Bab, tiu num vegni sanctificaus.
Tiu reginavel vegni.
3Nies paun necessari dai a nus di per di.
4Perduna a nus nos puccaus,
pertgei era nus perdunein a tut nos culponts.
E meina nus buc en empruament.
5Plinavon ha el detg ad els: In da vus ha in amitg. El va tier quel da mesanotg e di: Amitg, empresta a mi treis pauns, 6pertgei ch’in da mes amitgs ei vegnius tier mei sin siu viadi, e jeu hai nuot da porscher ad el. 7Dat quel dadens tgisà la risposta: Buca mulesta mei! Igl esch ei ussa serraus, e mes affons ein cun mei a durmir; jeu sai buca levar e dar a ti? – 8Jeu ditgel a vus: Era sch’el leva buc per dar ad el, perquei ch’el ei siu amitg, sche vegn el tonaton a levar e dar ad el quei ch’el drova pervia da siu tulanem.
9Pia ditgel jeu a vus: Rughei, ed ei vegn dau a vus. Encuri, e vus vegnis ad anflar. Spluntei, ed ei vegn aviert a vus. 10Pertgei scadin che roga survegn. Tgi ch’enquera anfla. Ed a tgi che splunta vegn ei aviert. 11Ni dat ei denter vus in bab che dat a siu fegl in crap, sch’el damonda paun? Ni sch’el damonda in pèsch, dat el forsa ad el ina siarp enstagl dil pèsch? 12Ni sch’el roga per in iev, dat ei forsa ad el in scorpiun? 13Mo sche perfin vus ch’essas schliats capis da dar a vos affons bunas caussas, con dapli vegn vies Bab en tschiel a dar il Spert sogn a quels che rogan el persuenter!
